moschteren
Lëtzebuergesch
änneren
| 1. P. Sg. * | 2. P. Sg. | 3. P. Sg. | 2. P. Pl. | Participe passé |
|---|---|---|---|---|
| moschteren | moschters | moschtert | moschtert | gemoschtert |
| * steet fir déi 1. P. am Singulier a fir déi éischt an drëtt P. am Pluriel ** Gëtt mat dem Hëllefsverb hunn konjugéiert. | ||||
Aussprooch (IPA): [ˈmoʃtəʀən]
Bedeitungen:
- [1] duerchsichen, nokucken.
- Ech hunn an e puer Bicher gemoschtert, bis ech ech et fonnt hat.
- [2] heemlech sichen.
- De Bouf moschtert an den Tiräng.
- [3] iwwerdriwwene Goût beim Gezei hunn.
- Wat ass dee gemoschtert.