Kuckt och : Hunn

Lëtzebuergesch änneren

Conjugaisoun
Indicatif Persoun Présent Prétérit Passé composé Plus-que-parfait
ech hunn hat hu gehat hat gehat
du hues has hues gehat has gehat
hien* / hie** huet hat huet gehat hat gehat
mir hunn haten hu gehat hate gehat
dir / Dir hutt hat hutt gehat hat gehat
si hunn haten hu gehat hate gehat
Conditionnel Présent simple Présent composé Passé
ech hätt hätt gehat
du häss häss gehat
hien* / hie ** hätt hätt gehat
mir hätten hätte gehat
dir / Dir hätt hätt gehat
si hätten hätte gehat
Impératif
Eenzuel hief
Méizuel hieft / hutt
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel

Verb (or) (trans.)

Hëllefsverb

Aussprooch (IPA): [hun]

Bedeitung:

  1. Absolut: dréckt e Besëtz aus
  • Ech hunn dausend Euro.
  1. Hëllefsverb: hëlleft Verben ze conjugéieren
  • Ech hu geschafft.