koschteren

Lëtzebuergesch

1. P. Sg. *	2. P. Sg.	3. P. Sg.	2. P. Pl.	Participe passé
koschteren	koschters	koschtert	koschtert	gekoschtert
* steet fir déi 1. P. am Singulier a fir déi éischt an drëtt P. am Pluriel ** Gëtt mat dem Hëllefsverb hunn konjugéiert.

Verb (r) (intrans.)

Aussprooch (IPA): [ˈkoʃtəʀən]

Bedeitung:

1. kleng Aarbechten erleedegen
2. (ëgs.) schnoffelen (spionéieren)

Bsp.:

1. Wat koschters de do an der Kichen?

Iwwersetzungen

Däitsch: werkeln (de) Franséisch: bricoler (fr)