Wick

Lëtzebuergesch

Substantiv f (pl: Wicken)

Aussprooch (IPA): [vik]

Bedeitungen:

1. eng dënn Schnouer déi, z. B. an enger Käerz, d'Flam dréit
2. an der Pyrotechnik eng Schnouer déi d'Charge un d'Explodéiere bréngt
3. eng Planz
4. eng Zort Dün aus Schnéi, eng Schnéiwick
5. e klenge Knuppert
6. en anert Wuert fir Joint