Eng Schmuebel

Substantiv f (pl: Schmuebelen)
Aussprooch (IPA): [ˈʃmuəbəl]   Aussprooch (pl): [ˈʃmuəbələn]

Bedeitung:

e Vull aus der Uerdnung vun de Spatzevullen

Synonymmer:

Schmuelef, Schmuewel

Riedensaarten:

Eng Schmuebel mécht kee Fréijoer.