Schleek

Lëtzebuergesch

Substantiv m (pl: Schleeken)
Aussprooch (IPA): [ʃleːg]   Aussprooch (pl): [ˈʃle.kən]

Bedeitungen:

1. Weechdéier, déi sech ganz lues op sengen eegene Schläimsekretioune beweegt
2. an der Kannersprooch fir d'Zong

Iwwersetzung 1.

Däitsch: Schnecke (de) Hollännesch: slak (nl)

Limburgesch: slek (li) f