Reen zu Prag

Substantiv m (keng Méizuel)

Aussprooch (IPA): [ʀeːn]

Bedeitungen:

[1] Reen ass Nidderschlag vum Himmel a Form vu Waasserdrëpsen.
[2] Am iwwerdroene Sënn mengt ee mat Reen och Flëssegkeeten, déi wéi Reen vum Himmel eroffalen.