Substantiv m (pl: Pätteren)

Aussprooch (IPA): ['pɛtər]   Aussprooch (pl): ['pɛtərən]

Bedeitung:

  1. De Pätter ass déi Persoun déi bei der Daf vun engem Kand, d'Verantwortung iwwerhëlt, datt d'Kand de Glawen, op deen et gedeeft gouf, matgedeelt kritt a selwer an deem Glawe liewe kann.
    D'Kand gëtt Jacques genannt, grad ewéi säi Pätter.
  2. Ëmgangssproochlech fir verschidde Saachen oder Leit ze bezeechnen.
    Kuck emol dee Stéier. De Jemp huet deen ale Pätter nach ëmmer.
    De Pätter do op der Bänk, huet schonn iwwer nonzég Joer.

Ausdréck:

  • Bei deem Geschäft war ech Pätter ginn. (Ech hat näischt derbäi verdéngt, oder ech hat nach Sue bäigeluecht)
  • E gelungene Pätter. (En drolege Mënsch)

Weiblech Form:

  • Dat weiblecht Géigestéck ass d'Giedel

Kuckt och: