wunnen

Lëtzebuergesch

Verb Aussprooch (IPA): ['vunən]

Aussprooch (IPA): [ ]

Bedeitung:

1. Wesentlech Zäit vu sengem Liewen an engem bestëmmten, geschützten Uert verbréngen

   Hie wunnt an dësem Haus zanter seng Kandheet.

Iwwersetzungen

Bulgaresch: живея (bg) Dänesch: bor (da) Däitsch: wohnen (de) Franséisch: habiter (fr) Hollännesch: wonen (nl)

Islännesch: búa (is) Polnesch: mieszkać (pl) Russesch: жить (ru) Tschechesch: bydlet (cs)

    Conjugaisoun vu(n) wunnen

Infinitif		wunnen
Participe		gewunnt
Hëllefsverb		hunn
		Eenzuel			Méizuel
		1. Persoun ech	2. Persoun du	3. Persoun hie(n)/si/hatt	1. Person mir	2. Persoun dir	3. Persoun si
Indicatif	Présent	wunnen	wunns	wunnt	wunnen	wunnt	wunnen
	Passé composé	hu(nn) gewunnt	hues gewunnt	huet gewunnt	hu(nn) gewunnt	hutt gewunnt	hu(nn) gewunnt
	Plus-que-parfait	hat gewunnt	has gewunnt	hat gewunnt	hate(n) gewunnt	hat gewunnt	hate(n) gewunnt
	Futur simple	wäert wunnen	wäerts wunnen	wäert wunnen	wäerte(n) wunnen	wäert wunnen	wäerte(n) wunnen
	Futur antérieur	wäert gewunnt hunn	wäerts gewunnt hunn	wäert gewunnt hunn	wäerte(n) gewunnt hunn	wäert gewunnt hunn	wäerte(n) gewunnt hunn
Conditionnel	Présent composé	géif wunnen	géifs wunnen	géif wunnen	géife(n) wunnen	géift wunnen	géife(n) wunnen
	Passé	hätt gewunnt	häss gewunnt	hätt gewunnt	hätte(n) gewunnt	hätt gewunnt	hätte(n) gewunnt
Impératif	Affirmatif	—	wunn	—	—	wunnt	—
* (n) oder (nn) seet datt den n am Fall vun der Eifeler Regel ewechfällt.