läschen

Lëtzebuergesch änneren

Conjugaisoun
Indicatif	Persoun	Present	Preterit	Passé composé	Plus-que-parfait
	ech	läschen		hu geläscht	hat geläscht
	du	läschs		hues geläscht	has geläscht
	hien / hie***	läscht		huet geläscht	hat geläscht
	mir	läschent		hu geläscht	hate geläscht
	dir / Dir	läscht		hutt geläscht	hat geläscht
	si	läschen		hu geläscht	hate geläscht
Conditionnel		Présent simple	Présent composé	Passé
	ech		géif läschen	hätt geläscht
	du		géifs läschen	häss geläscht
	hien / hie* **		géif läschen	hätt geläscht
	mir		géife läschen	hätte geläscht
	dir / Dir		géift läschen	hätt geläscht
	si		géife läschen	hätte geläscht
Impératif
	Eenzuel	läsch!
	Méizuel	läscht!
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel

läschen m (trans.)

Bedeitung:

[1] Feier mat Hëllef vu Waasser ausmaachen,

[2] Donnéeen an engem informatesche System ewechmaachen,

[3] eppes drénke wann een duuschtereg ass.

Bsp:

[1] D'Pompjeeën hunn dräi Deeg gebraucht, fir d'Feier ze läschen.

[1] D'Feier ass geläscht gin.

[2] Du kanns déi Donnée läschen, ech brauch se net méi.

[1] Vill Hänn läsche vill Bränn.

[1] Wann al Scheiere brennen, ass kä Läsche méi.

Feier

Donnéeën