heefen
Bedeitung:
- e Koup rondëm eppes maachen. (Landwirtschaft).
- En hat d'Gromperen net geheeft, duervir si se näischt ginn.
Conjugaisoun vu(n) heefen
| Infinitif | heefen | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Participe | geheeft | |||||||
| Hëllefsverb | hunn | |||||||
| Eenzuel | Méizuel | |||||||
| 1. Persoun ech |
2. Persoun du |
3. Persoun hie(n)/si/hatt |
1. Person mir |
2. Persoun dir |
3. Persoun si | |||
| Indicatif | Présent | heefen | heefs | heeft | heefen | heeft | heefen | |
| Passé composé | hu(nn) geheeft | hues geheeft | huet geheeft | hu(nn) geheeft | hutt geheeft | hu(nn) geheeft | ||
| Plus-que-parfait | hat geheeft | has geheeft | hat geheeft | hate(n) geheeft | hat geheeft | hate(n) geheeft | ||
| Futur simple | wäert heefen | wäerts heefen | wäert heefen | wäerte(n) heefen | wäert heefen | wäerte(n) heefen | ||
| Futur antérieur | wäert geheeft hunn | wäerts geheeft hunn | wäert geheeft hunn | wäerte(n) geheeft hunn | wäert geheeft hunn | wäerte(n) geheeft hunn | ||
| Conditionnel | Présent composé | géif heefen | géifs heefen | géif heefen | géife(n) heefen | géift heefen | géife(n) heefen | |
| Passé | hätt geheeft | häss geheeft | hätt geheeft | hätte(n) geheeft | hätt geheeft | hätte(n) geheeft | ||
| Impératif | Affirmatif | — | heef | — | — | heeft | — | |
| * (n) oder (nn) seet datt den n am Fall vun der Eifeler Regel ewechfällt. | ||||||||