fëschen

Lëtzebuergesch

(1) fëschen

Verb (r)(trans.) Aussprooch (IPA): /Aussprooch ?/

Bedeitungen:

1. Fësch fänken.

   Muer ginn ech mam Jemp fëschen.

2. Eppes eraussichen.

   Hien huet sech déi bescht Stécker gefëscht.

Iwwersetzungen

Däitsch: fischen (de) Englesch: fish (en) Franséisch: pêcher (fr)

Hollännesch: vissen (nl) Italieenesch: pescare (it) Portugisesch: pescar (pt)

Spuenesch: pescar (es)

    Conjugaisoun vu(n) fëschen

Infinitif		fëschen
Participe		gefëscht
Hëllefsverb		hunn
		Eenzuel			Méizuel
		1. Persoun ech	2. Persoun du	3. Persoun hie(n)/si/hatt	1. Person mir	2. Persoun dir	3. Persoun si
Indicatif	Présent	fëschen	fëschs	fëscht	fëschen	fëscht	fëschen
	Passé composé	hu(nn) gefëscht	hues gefëscht	huet gefëscht	hu(nn) gefëscht	hutt gefëscht	hu(nn) gefëscht
	Plus-que-parfait	hat gefëscht	has gefëscht	hat gefëscht	hate(n) gefëscht	hat gefëscht	hate(n) gefëscht
	Futur simple	wäert fëschen	wäerts fëschen	wäert fëschen	wäerte(n) fëschen	wäert fëschen	wäerte(n) fëschen
	Futur antérieur	wäert gefëscht hunn	wäerts gefëscht hunn	wäert gefëscht hunn	wäerte(n) gefëscht hunn	wäert gefëscht hunn	wäerte(n) gefëscht hunn
Conditionnel	Présent composé	géif fëschen	géifs fëschen	géif fëschen	géife(n) fëschen	géift fëschen	géife(n) fëschen
	Passé	hätt gefëscht	häss gefëscht	hätt gefëscht	hätte(n) gefëscht	hätt gefëscht	hätte(n) gefëscht
Impératif	Affirmatif	—	fësch	—	—	fëscht	—
* (n) oder (nn) seet datt den n am Fall vun der Eifeler Regel ewechfällt.