biergen
- Fir ee biergen, heescht datt wann een eng Schold mécht, ee mat ënnerschreift fir d'Schold erëm ze bezuelen, am Fall wou de Schëllegen net nokënnt mat bezuelen.
Synonymmer:
- Bierg sinn
- gutt fir ee sinn.
Conjugaisoun vu(n) biergen
| Infinitif | biergen | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Participe | gebiergt | |||||||
| Hëllefsverb | hunn | |||||||
| Eenzuel | Méizuel | |||||||
| 1. Persoun ech |
2. Persoun du |
3. Persoun hie(n)/si/hatt |
1. Person mir |
2. Persoun dir |
3. Persoun si | |||
| Indicatif | Présent | biergen | biergs | biergt | biergen | biergt | biergen | |
| Passé composé | hu(nn) gebiergt | hues gebiergt | huet gebiergt | hu(nn) gebiergt | hutt gebiergt | hu(nn) gebiergt | ||
| Plus-que-parfait | hat gebiergt | has gebiergt | hat gebiergt | hate(n) gebiergt | hat gebiergt | hate(n) gebiergt | ||
| Futur simple | wäert biergen | wäerts biergen | wäert biergen | wäerte(n) biergen | wäert biergen | wäerte(n) biergen | ||
| Futur antérieur | wäert gebiergt hunn | wäerts gebiergt hunn | wäert gebiergt hunn | wäerte(n) gebiergt hunn | wäert gebiergt hunn | wäerte(n) gebiergt hunn | ||
| Conditionnel | Présent composé | géif biergen | géifs biergen | géif biergen | géife(n) biergen | géift biergen | géife(n) biergen | |
| Passé | hätt gebiergt | häss gebiergt | hätt gebiergt | hätte(n) gebiergt | hätt gebiergt | hätte(n) gebiergt | ||
| Impératif | Affirmatif | — | bierg | — | — | biergt | — | |
| * (n) oder (nn) seet datt den n am Fall vun der Eifeler Regel ewechfällt. | ||||||||