baangen
- Ëm eng Saach oder Persoun Angscht hunn.
- E schlecht Gefill hunn datt eng Saach net riicht aus geet.
- Et baangt mer, datt dat Geschäft näischt daacht.
- fäerten
- Fuert duer mam Iessen, an net gebaangt.
Conjugaisoun vu(n) baangen
| Infinitif | baangen | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Participe | gebaangt | |||||||
| Hëllefsverb | hunn | |||||||
| Eenzuel | Méizuel | |||||||
| 1. Persoun ech |
2. Persoun du |
3. Persoun hie(n)/si/hatt |
1. Person mir |
2. Persoun dir |
3. Persoun si | |||
| Indicatif | Présent | baangen | baangs | baangt | baangen | baangt | baangen | |
| Passé composé | hu(nn) gebaangt | hues gebaangt | huet gebaangt | hu(nn) gebaangt | hutt gebaangt | hu(nn) gebaangt | ||
| Plus-que-parfait | hat gebaangt | has gebaangt | hat gebaangt | hate(n) gebaangt | hat gebaangt | hate(n) gebaangt | ||
| Futur simple | wäert baangen | wäerts baangen | wäert baangen | wäerte(n) baangen | wäert baangen | wäerte(n) baangen | ||
| Futur antérieur | wäert gebaangt hunn | wäerts gebaangt hunn | wäert gebaangt hunn | wäerte(n) gebaangt hunn | wäert gebaangt hunn | wäerte(n) gebaangt hunn | ||
| Conditionnel | Présent composé | géif baangen | géifs baangen | géif baangen | géife(n) baangen | géift baangen | géife(n) baangen | |
| Passé | hätt gebaangt | häss gebaangt | hätt gebaangt | hätte(n) gebaangt | hätt gebaangt | hätte(n) gebaangt | ||
| Impératif | Affirmatif | — | baang | — | — | baangt | — | |
| * (n) oder (nn) seet datt den n am Fall vun der Eifeler Regel ewechfällt. | ||||||||