abéien

Lëtzebuergesch

1. P. Sg. *	2. P. Sg.	3. P. Sg.	2. P. Pl.	Participe passé
béien an	béis an	béit an	béit an	agebéit
* steet fir déi 1. P. am Singulier a fir déi éischt an drëtt P. am Pluriel ** Gëtt mat dem Hëllefsverb sinn konjugéiert.

Verb (r) Aussprooch (IPA): [ˈɑbɜɪən]

Bedeitung:

vun enger Plaz ëm den Eck op eng aner fueren
- Fir op Eech, muss de lo lénks abéien

Iwwersetzungen